Posts

Vernik, Renklendirici veya Boya seçimi nasıl olmalı-2

2.3. Film Oluşturan Yüzey İşlem Sistemleri

Odun yüzeylerinde film veya katman oluşturan yüzey işlem sistemleri; saydam veya örtücü olamayan ve saydam olmayan veya örtücü olan yüzey işlemleri olarak da iki alt gruba ayrılmaktadır. Bunlar; vernikler, renkli (pigmentli) vernikler, toz renklendiriciler ve boyalar olarak dört tipte piyasada bulunurlar. Oluşturdukları görüntü bakımından; saydam veya renkli vernikler yarı saydam, toz renklendiriciler ve boyalar ise örtücü bir yapı gösterirler. Ancak; genellikle örtücü yapıdaki yüzey işlemlerine farklı miktarlarda eritici-inceltici sıvılar ilavesi ile karışımlarındaki pigment miktarı azaltılarak yarı örtücü bir yapı kazandırılabilmektedir. Özellikle bu tip yüzey işlem tipleri iç koşullardaki mobilyalarda yaygın bir kullanım yeri bulmaktadır.

2.3.1. Saydam Vernikler

Bunlar doğal odun görüntüsünü değiştirmeyen sistemler olup, güneş ışınları etkisindeki dış koşullara dayanıksızdırlar. Genellikle her 1–2 yıl için yeniden yüzey işlemini gerektirirler. Bu bakımdan dış koşullardaki kullanımlar için önerilmezler.

Vernik katmanları güneş ışını etkisi ile kolayca kırılır ve oldukça fazla çatlama ve soyulma etkisi gösterir. Bunlar korunmalı yapılarda veya yapının kuzeyindeki doğrudan güneş etkisine olmayan yerlerdeki kullanımlarda dayanımları önemli derecede artar. Ayrıca korunmuş yerlerde bile en az 3 kat vernik uygulaması önerilir ve odun yüzey işlem öncesi renklendirilebilir su itici bir koruyucu ile işleme tabi tutulmaları gerekir. Pigmentli renklendiriciler ve alt katlardaki macunların kullanımı ile saydam yüzey işlemlerinin dayanımı daha da arttırılmaktadır. Deniz ortamında en iyi performans için odun ve vernik yapısı ve uygulama viskozitelerine göre 3-6 kat vernik uygulanması gerektirirler. 

2.3.2. Pigmentli Vernikler

Bu vernikler ışık ışınını çoğunlukla engelleyen UV radyasyonu kısmen tutan çok ince tanecikli inorganik pigmentli bir yapıdadırlar. Geleneksel saydam cila veya verniklerden daha iyi performans gösterirler ve dış koşullar için yarı saydam yapıdakileri en iyi seçim olabilir. Pigmentli vernikler odunu güneş ışınlarından koruyan yeterli çatı veya saçak yapılarında çok iyi performans gösterirler. Bunların bozunmaları katman veya film oluşturan yüzeylerde ilk olarak çatlama şeklinde oluşur. Bu yüzey çatlakları zamana bağlı olarak yeniden yüzey işlem yapılarak onarılabilir, ancak bu onarımlar az miktardaki görünümü de engelleyerek odunun doğal yapısını tamamen örten bir yapı gösterirler. 

2.3.3. Toz Renklendiriciler

Toz renklendiriciler yarı saydam nüfuz edici renklendiricilerden çok daha fazla pigment bulunduran ve çok çeşitli renklerdeki sistemlerdir. Bunlar tamamıyla odunun doğal desen ve rengini kapatırlar. Toz renklendiriciler (hem yağ hem de lâteks esaslı) daha çok boya gibi katman veya film oluşturmaya eğilimlidirler ve uygulandıkları yüzeylerden soyulabilirler. Hem yağ hem de lâteks toz renklendiriciler boyalara benzerler ve genellikle eski boyalar üzerine veya tamamıyla astarlanmış yüzey üzerine uygulanabilirler. Katman oluşturan herhangi bir yüzey işlem sisteminde olduğu gibi, iyi bir dayanım için 120–130 µm kuru film kalınlığı gerektirirler. 

2.3.4. Boyalar

Boyalar odun için en iyi korumayı sağlayan oldukça fazla miktarda pigmentli film oluşturan sistemlerdir. Bunlar; boya renklerine bağlı estetik gereksinimler, dış etkilerden odun yüzeyini koruma ve bazı odun kusurlarını gizlemek amaçları için kullanılırlar. Ayrıca, kolay temizlenebilir bir yüzey de sağlarlar. Bütün yüzey işlem sistemlerinden boyalar yüzey yıkımlarına (erozyonuna) karşı odunu en fazla koruma sağlarlar ve oldukça fazla çeşitli renklerdedirler. Boyalarda en iyi performans, güneş ışınlarını yansıtması bakımından parlak beyaz boyalar ile sağlanmaktadır.  

Gözenekli olmayan bir boya katmanı rutubetin nüfuzunu engelleyerek odunun çalışması yanında odun ekstraktiflerinin etkisindeki renk solmasını da azaltırlar. Boya bir bitkisel veya hayvansal koruyucu değildir. Koşullar mantar oluşumu için uygunsa odunun çürümesini engelleyici bir yapı göstermezler. 

Boyalar işleme sonucu oluşan odun hücre çeperleri ve boşluklarını doldurmak yanında odunun hücre çeperlerine nüfuz etmezler. Odun deseni yüzeyde film oluşturan boyalar tarafından tamamıyla örtülür. Boyalar, düşük özgül ağırlıktaki türlerden elde edilen radyal kesitli parça yüzeylerinde (az çalışma gösterdiğinden) en iyi performans gösterirler. Boyalar diğer film oluşturan yüzey işlemleri gibi oduna rutubetin nüfuzu ile soyulma veya çatlama gibi kusurlar gösterebilirler.

Lateks boyalar su ile temizlenebilmeleri nedeniyle genellikle kolaylıkla kullanılırlar. Ayrıca gözenekli (poröz) yapıdadırlar ve bu da rutubet hareketini engellemez. Bunların karşılaştırılmasında, yağ esaslı boyalar temizlenebilmeleri için organik solventleri gerektirler ve bazı yağ esaslı boyalar rutubet değişimine dirençlidirler. Önemli miktarda akrilik reçine katkılı lâteks boyalar dış koşullar etkisine çok yüksek düzeyde dirençlidirler. Parlaklıkları yağ esaslı boyalardan daha iyi sürdürürler. Lâteks boyalar genellikle elastik katmanlar oluştururlar. Yağ esaslı boyalar 1 veya 2 yıl içinde parlaklıklarını kaybetmeye ve gevrekleşmeye eğilimlidirler. 

3. Yüzey İşlem

Sistemlerinin Performansı

Yüzey işlemi uygulamalarına ilişkin herhangi bir tartışmada genellikle “Hangi yüzey işlem sistemi kullanılabilir?” sorusu ile karşılaşılmaktadır. Bunun cevabı “Tüm koşullarda kullanılanın en iyi yüzey işlem sistemi olduğu” şeklindedir. Ancak, bunun yerine “Belirli koşullar için uygun yüzey işlem sistemlerinin olduğu ve bununda ürün kalitesine göre değişebileceği” daha uygun bir niteleme olarak belirtilebilir.

Herhangi bir ahşap kökenli üründe yüzey işlemine başlamadan önce sistemlerin genel kaliteleri, yapıları, işlevleri,  uygulanmaları ve dayanımları gibi özelliklerinin bilinmesi ile basitleştirilebileceği bilinmelidir. Böylece yüzey işlem sisteminin uygulama kolaylığı, yüzeylere tutunması, dayanımı ve görünümüne bağlı estetiklik özellikleri seçim için en uygun karar verilebilmesinde etkili olacaktır.

Uygun koşullar altında odun uzun bir dayanım süresine sahiptir. Bir kural olarak, çoğu az katlı ahşap yapılar 100 yıllık bir kullanım süresine göre tasarlanır ve inşa edilirler. Dış koşullardaki su ve iç kaynaklardaki rutubete engel olacak şekilde uygun tasarlanan ahşap yapılar 100 yıldan daha uzun süre dayanım gösterebilirler. 50 yıl gibi uzun bir kullanım sonrası yapının dış cephenin yenilenmesi için önemli bir onarım gerektirebilir. Odun ve odun ürünlerini uygun rutubette yani hava kurusu rutubette tutmak uzun bir kullanım için diğer önemli bir etkendir.

4. Sonuçlar ve Öneriler

İç veya dış ortamlarda odun ve odun kökenli malzemelerin özelliklerinin yeterince bilinmesi gerekmektedir. Buna göre; iyi tasarlanmış ve yapılmış mobilya, doğrama veya ahşap yapılarda uygun yüzey işlem sistemlerinin seçimi ve uygulanması ile dayanımını yıllar boyu sürdürülebilir.

Yüzey işlem sistemlerinin seçiminde birçok etken göz önünde bulundurulmakla birlikte daha çok iç ve dış ortam koşullarına dayandırılmalıdır. Bu bakımdan iç koşullarda odunun doğal yapısını belirginleştiren saydam veya yarısaydam yüzey işlem sistemleri vernikler ve renklendiriciler önerilebilir. Ancak, çok çeşitli renklerin arandığı çocuk veya genç odası vb. mobilyalarda da örtücü yüzey işlem sistemleri boyaların kullanımı daha uygun olabilir. 

Dış koşullarda ise daha çok dayanıklılık gerektiğinden iki bileşikli (iki elemanlı-tepkimeli) örtücü yüzey işlem sistemleri boyalar veya renkli vernikler kullanılabilir. Bunların bağlayıcıya bağlı özellikler Uygun yapım teknikleri ile yeterli koruma sağlanabilen yarı veya tam kapalı doğrama veya yapılarda renklendiriciler ve tepkimeli yüzey işlem sistemleri vernikler birlikte uygulanmalıdır.  Ayrıca, katman kalınlığının arttırılması (2-3 kat) da yüzey işlem performansını arttırmaktadır. 

Genellikle dış koşullarda uygulanan yüzey işlem sistemlerinin bakım süreleri; koruyucularda 1-2,  verniklerde 2-3, renklendiriciler 3-7 ve boyalarda ise 7-10 yıldır. Ayrıca; koruyucular ve renklendiricilerin verniklerle birlikte yaygın olarak uygulanmaları da bu süreleri olumlu yönde etkileyeceği göz önünde bulundurulmalıdır. 

Yüzey işlem sistemlerinin performansında ağaç türü odun karakteristikleri de aynı kapsamda ve bir bütün olarak düşünülmelidir. Buna bağlı olarak çalışması az, yoğunluğu düşük ve doğal dayanıklılığı fazla olan ağaç türü odunları seçilmelidir. Özellikle ahşap yapılarda az çalışma ve yüzey işlem adhezyonunu arttırması bakımından yuvarlak, kare ve dikdörtgen şekilli radyal kesitli parçalar tercih edilmelidir.

Yüzey işlemlerinde odun kökenli malzemelerin rutubetleri ortam denge rutubetinde olmalıdır. Rutubet değişikliklerinin az olması odunun çalışmasını azaltması yanında yüzey işlem sistemlerinin performansını artıracaktır. 

Son yıllarda çevre ile uyumlu su esaslı ve daha yüksek dayanımlardaki nanoteknolojik yüzey işlem ürünleri seçimlerde düşünülmelidir.

Yüzey işlem sistemlerinin seçiminde diğer bir etken de ürün fiyatıdır. Bu da ürün tipi ve kalitesi ilgili olup, oldukça farklılıklar gösterir. Buna göre; katı madde miktarı (reçine, renklendirici vb.) ve örtücülük oranı arttıkça fiyatında artacağı, ancak daha fazla ve eşit katman kalınlıkları sağlanabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.  

Çit ve banklar gibi dış mimari tasarımlarında kullanılan odunun kullanım süresi genelde kısa olarak düşünülür. Bunun önemli bazı nedenleri olarak, doğrudan zeminle bağlantıları veya zemine çok yakın yerleştirilmeleri ve yağmur, kar gibi dış koşullar ile yoğun kullanım etkisinde olmaları gösterilebilir.  

Yüzey işlem sistemlerinin çeşitli sıvılara, rutubete, kimyasallara, çizilme, aşınma ve darbelere dayanımları ulusal ve uluslar arası standartlara göre belirlenebilmektedir.

Herhangi bir yüzey işlem tipinin seçiminde; görünüm, koruma, dayanım, uygulama kolaylığı, güvenlik, onarılabilirlik ve uygulanma kolaylığı gibi birçok özellik göz önünde bulundurulmalıdır.

kaynak: Doç. Dr. Abdulkadir MALKOÇOĞLU, Doç. Dr. Turgay ÖZDEMİR, Arş. Gör. Sebahattin TİRYAKİ/KTÜ. Orman Fakültesi, Orman Endüstri Müh. Böl.

/by

Vernik, Renklendirici veya Boya seçimi nasıl olmalı

Giriş

Odun ve odun kökenli malzemelerden yapılan mobilya, dekorasyon, doğrama ve yapılarda hangi yüzey işlem sistemi veya ürünü seçilmelidir? Yüzey işlemleri konusunda uzman olan kişilerin çoğunlukla karşılaştıkları bu soru, mobilya veya benzeri ürünler için en uygun yüzey işlem sisteminin belirlenmesi sorunudur. Bu soru ilk bakışta cevaplanması oldukça karmaşık ve zordur. Ancak, seçimin öncelikli olarak yüzey işlem sistemlerinin yapıları, işlevleri ve uygulanmaları gibi özelliklerinin bilinmesi ile basitleştirilebileceği bilinmelidir. 

Yüzey işlem sistemlerinin ana amacı; odun ve odun kökenli malzemelerden yapılan ürünlerin korunması, estetiklik ve sağlıksal etkiler sağlamaktır. Odun biyolojik bir malzemedir, bu bakımdan bağıl nem ve sıcaklık, güneş ışınları, yağmur,  çiğ oluşumu, bitkisel ve hayvansal zararlılar v.b. gibi ortam koşullarından olumsuz yönde etkilenir. Bütün bunlar ürünlerdeki şekil ve boyut değişiklikleri yanında, bozunarak yapısal direnç kayıplarına yol açarlar. Ürünler estetikliğini kaybeder, kullanılmaz bir duruma gelirler. Özellikle ahşap kökenli ürünlerde ona estetiklik sağlayan odunun doğal yapısından oldukça uzun süre yararlanılmalıdır. Yüzey işleminin diğer bir amacı da herhangi bir ürün veya yapı yüzeyinde toz, kir v.b. yabancı maddelerin tutunmasını zorlaştırmaktır. Böylece ürün yüzeyleri kolayca temizlenebilir ve mikropların barınması engellenerek sağlıksal etkileri iyileştirilebilir.

Belirtilen amaçlar kapsamında mobilya, doğrama ve yapılarda çeşitli yüzey işlem sistemlerinin korumaları veya dayanımları üzerinde durulacaktır. Özellikle, yüzey işlem sistemlerinin dayanımları dış ortam koşullarına dayandırılmakta ve “Bakım Süreleri” olarak ortaya konulmaktadır. 

1.1. Yüzey İşlem Sistemlerinin Genel Sınıflandırılması

Yüzey işlem sistemleri, kaliteleri ve koruma düzeyleri ile ortaya konulabilmektedir. Ancak, aynı yüzey işlem sistemi bile çeşitli tiplerde ve oldukça farklı yapısal özelliklerde olabilmektedir. Genel olarak yüzey işlem sistemleri için farklı sınıflandırmalar yapılmaktadır. Bunlar aşağıdaki gibi belirtilebilir: 

1.         Genel tiplerine göre; boya, vernik, renklendirici

2.         Sistemin işlevine göre; Astar, dolgu, son kat.

3.         Katı madde miktarına göre; Düşük veya yüksek katı maddeli.

4.         Katman veya film yapma etkilerine göre; katman yapmayanlar (Örnek; emprenyeli renklendiriciler, yağlar) ve katman yapanlar (boyalar, vernikler).

5.         Görünüm etkilerine göre; saydam (örtücü olmayan), yarı saydam (yarı örtücü) ve saydam olmayan (örtücü olan) yüzey işlem sistemleri.

6.         Kimyasal yapılarına göre; Alkid, akrilik, selülozik, poliüretan.

7.         Teknolojik yapılarına göre; Su esaslı, solvent esaslı, UV kurutmalı.

8.         Kurutma esaslarına göre; buharlaşma veya fiziksel, oksidasyon veya yarı fiziksel-kimyasal, polimerizasyon veya kimyasal (tepkimeli) kuruyan yüzey işlem sistemleridir. 

9.         Yapısal özelliklerine göre; Elastik, geçirgen, bitkisel veya hayvansal zararlılara dirençli.

10.       Pazar sektör yapısına göre; İç veya dış koşullardaki mobilya ve doğramalar.

11.       Son kullanımlarına göre; Mobilya, doğrama, döşeme

Yüzey işlem sistemlerinde kurutma oldukça önemli bir yer tutmakta ve üç esasa dayandırılmaktadır. Bunlar; buharlaşma, oksidasyon ve polimerleşme ile kuruma olarak belirtilmektedir. Buharlaşma veya fizikler kuruyan yüzey işlem sistemleri yaklaşık % 70 solvent buharlaşması ile kuruyarak % 25-30 katman yapan ve yapısal değişiklik göstermeyen sistemlerdir. Bunlar; gomlak, balmumu, solvent ve su esaslı lakelerdir. Bunların diğer bazı özellikleri aşağıdaki gibi belirtilebilir:


1.         Fazla miktarlarda solvent içerirler ve genellikle oldukça az katman oluştururlar.

2.         Solventleri ile çözülürler, yani katlar birbirini çözer. Buna göre onarımları kolaydır.

3.         Uygulamadaki katlar arasında zımparalamayı gerektirmezler. Zımparalanan yüzeylerde izler görülmez.

4.         Düşük sıcaklık direncine sahiptirler.

Oksidasyonla kuruma; yüzey işlem sistemlerindeki bağlayıcı reçinelerin hem kuruması hem de havanın oksijeni ile reaksiyona girmesi ile sağlanan kurumadır. Yarı fiziksel olup, katlar birbirini etkilemez. Bu tip yüzey işlem sistemleri, yağ ve su esaslıdır.

Polimerizasyonla veya kimyasal kuruyan yüzey işlem sistemleri ise % 0-55 solvent buharlaşması olan ve buna göre % 45-100 katman veya film oluşturan bir yapıdadırlar. Bunlar; poliüretan, polyester ve alkid esaslı yağlar, vernikler ve boyalardır. Bazı özellikleri aşağıdaki gibi belirtilebilir. :  

Yararları:

1.         Az veya hiç solvent içermezler, bu bakımdan fazla katman oluştururlar.

2.         Genellikle katlar birbirini çözmez. Onarımları önceki katların uzaklaştırılmasını gerektirdiğinden zordur. 

3.         Kuruma süreleri kısadır.

4.         Kolay püskürtme ve viskozite sağlanması.

5.         Tabakalar arası zımparalanmayı gerektirirler, ancak zımpara izleri görülebilir. 

6.         Aşınma, ısı, solvent, asit, alkali, su ve su buharı dayanımı çok iyidir.

Sakıncaları:  

1.         Kısa depolama ve sınırlı uygulama süreleri.

2.         Yetersiz ovma özelliği.

3.         Düşük saydamlık. 

4.         Kurumada aşırı formaldehit alerjisi göstermesi.

5.         Yüksek zehirlilik, yanabilme ve hava kirletici yapı göstermesi.

6.         Yüzeylerden uzaklaştırılmaları ve buna bağlı olarak onarımının oldukça zordur. 

1.2. Yüzey İşlem Performansını

Etkileyen Faktörler

Ağaç malzemeler; metal, plastik, beton v.b gibi çoğu yapı malzemelerinin tersine biyolojik bir üründür. Özellikle ahşap ürünü oluşturan her bir elemanın görünümü, özellikleri ve performansı çok farklı olup, buna bağlı olarak onun kullanım süresi dolaylı veya dolaysız birçok faktörle ilgilidir. Bunlardan ağaç türü odunun yıllık halkaları, budakları, lif yapısı, permeabilitesi ve ekstraktifler gibi doğal karakteristikleri dolaysız; kalitesi, kesiş şekli, rutubet miktarı, işlenmeye bağlı yüzey kalitesi, depolama ve bakım gibi üretim karakteristikleri dolaylı faktörleri kapsamaktadır. Odun kökenli ürünün yüzey işlem performansı; ağaç malzemeler,  bunların kullanım yerlerine uygun denge rutubet miktarı, işlenmesi, yapım tekniği ve uygun yüzey işlem sisteminin seçimi ile ortaya konulabilir. 

Herhangi bir yüzey işlemin performansının yeterliliği bu işlemi etkileyen tüm etkenler göz önünde bulundurulduğunda sağlanabilir. Odun kökenli ürünlerde çalışma, yüzey işlem performansını olumsuz yönde etkilenir. Buna göre, genellikle yoğunluğu düşük olan ağaç malzemelerin yüzey işlem performansları daha iyidir. Aynı şekilde ağaç malzeme odunun yıllık halkasını oluşturan ilkbahar ve yaz odunlarından düşük yoğunluktaki ilkbahar odunu yüzey işlem sistemlerini daha iyi tutar. Yüzey işlemini etkileyen diğer etkenler ağaç malzeme odunun kesit ve kesiş şekilleridir. Bunlardan daha az çalışan radyal kesitli parçalar teğet kesitlere göre (T=2R), yuvarlak parçalar kare ve dikdörtgen şekilli parçalara göre daha iyi performans gösterirler. 

2. Yüzey İşlem

Sistemlerinin Çeşitleri ve Yapısal Özellikleri

Yüzey işlem sistemleri çok farklı tip veya çeşitlerde üretilmektedir. Bunların yapısal özellikleri üretici firmaların formülleri ile yakından ilişkili olup, performanslarında önemli bazı farklılıklar gösterebilir.

Yüzey işlem sistemleri; yağlar, cilalar veya vernikler, renklendiriciler ve boyalar olarak dört sınıfta toplanabilir. Çeşitli yüzey işlem tipleri farklı koruma düzeyleri, uygulama ve onarım kolaylığı,  dayanım ve estetiklik gösterirler. Bunun yanında hiçbir yüzey işlem sistemi bu özelliklerin tümünü yapısında bulundurmaz. Birinin iyi özelliği diğerinde olmayabilir. Bu bakımdan bir yüzey işlem sisteminin seçiminde üretilen ürünün ticari olarak seçimi de önemli bir yer tutmaktadır.

Yüzey işlem sistemlerinin her biri farklı tip veya çeşitlerde üretilmektedir. Bu kapsamında yüzey işlem sistemlerinin genel sınıflandırmaları veya çeşitleri üzerinde durulacaktır.  

2.1. Oduna Nüfuz Eden Yüzey İşlemleri

Bu tip yüzey işlemleri odun yüzeylerinde bir film veya katman oluşturmayan doğal yüzey işlemlerinin önemli bir kısmını oluştururlar. Birçok faklı sınıflandırmaları yapılırsa da genellikle yağlar, saydam veya örtücü olmayan, hafif veya az renklendiricili ve pigmentli veya yarı saydam sistemler olarak dört yaygın tipte üretilmektedirler.


2.1.1.Yağlar

Çoğu nüfuz edebilen yağ veya yağ kökenli yüzey işlem sistemleri dış ortamlardaki kullanımlarda odun yüzey işlemleri için uygundur. Bunlar doğal olup, en yaygın olanları bezir yağı ve odun (Çin ağacı) yağıdır. Bununla birlikte, odun mantarları için bir besin kaynağı ortamı sağlayabilirler. Bu nedenle bir mantar koruyucu ile formüle edilmezlerse dış koşullar için önerilmezler. Yağların bir su itici ile yapılandırılmaları performanslarını artırır. Ortalama dayanım süreleri 1–3 yıl arasındadır.


2.1.2. Doğal veya Saydam Yüzey İşlem Sistemleri

Bunlar, su iticili doğal yüzey işlemleri gibi kullanılabilen balmumu, reçine veya kuruyan yağlardır. Ancak bir mantar koruyucu içeren su iticilerden farklıdırlar. Geleneksel olarak terepantin veya mineral alkol esaslı solvent yanında günümüzde daha çok su esaslı yapılarda üretilmektedirler.

Su esaslı nüfuz edebilen saydam yüzey işlemlerinin birçok çeşidi vardır. Genellikle yapay polimerlerin sudaki eriyikleridir. Polimerler oduna özellikle yüzeylerine çok iyi nüfuz edemezler, fakat yüzey özelliklerini değiştirebilirler. Polimer macun gibi yüzeyi kaplayarak bir miktar su itici özellik sağlarlar. Yapıları; UV stabilizatörler, su iticiler, mantarlar ve renklendiriciler gibi birçok katkı maddelerini içerebilir.

Nüfuz edebilen yüzey işlemleri solventli sistemlerde olduğu gibi parafin yağı kullanılarak elde edilebilir. Bunlar solventli yapıları ile oduna nüfuz edebilirler ve yağ suyun nüfuz etkinliğini azaltıcı bir etki yapar.

Su iticili koruyucular, odunların doğal görüntüsünü çok az değiştirerek diş koşullar etkisindeki odunu korurlar. Genellikle ağaç türleri renklerinde parlak, açık sarı veya kahve renklerde üretilirler.

 Uygulandıkları yüzeylerde çarpılma ve çatlamaları önleyici, tahtaların kenar ve uçlarında ise suyun nüfuzunun etkinliğini azaltarak mantar oluşumunu engelleyici bir yapıdadırlar. Bunlar ilk uygulandıklarında odunu 1-2 yıl, sonraki uygulamalarla dış ortamların etkisindeki ahşap malzeme tahtaların daha fazla yüzey işlem maddesi nüfuz etmesi nedeniyle koruma süreleri 2-4 yıl kadar artabilir.  

2.2. Renklendiriciler

2.2.1. Az Renklendiricililer

Bu sistemler geleneksel su esaslı herhangi bir renklendirici pigment miktarı çok az veya azdır. Bu yapıları renklendirici miktarının artması ile dayanımı arttırıcı, ancak görünüm bakımından az veya çok örtücü etki gösterir. Bu nedenle yüzey işlemi uygulaması odunun doğal rengini çok az değiştiren etki yanında, UV stabilizatörleri gibi diğer katkı maddelerini içerirler. Yapıları su veya su esaslıdır. 

Renklendirme etkileri, boya ve toz halindeki pigmentlerle sağlanabilir. Her ne kadar nüfuz edici yüzey işlemleri olarak bilinirlerse de, günümüzdeki sistemlerin çoğu odun yüzeylerinde çok az katman oluşumu gösteren yapıdadırlar. Saydam yüzey işlemlerinde olduğu gibi bunlarında dayanımı oldukça sınırlıdır. UV stabilizatörler ve toz halindeki pigmentlerle dayanımları arttırılsa bile, düşük oranda renklendirici içeren yüzey işlem sistemleri UV bozunmayı durdurabilecek yeterli pigmenti içermeyen sistemler olarak kabul edilmektedirler.

2.2.2. Yarı Saydam Renklendiriciler

Organik olmayan pigmentlerin su iticili koruyucu sıvılarla karışımları ile elde edilirler. Nüfuz edebilen pigmentli renklendiriciler olarak da adlandırılırlar. Odunun doğal yapısına uygun renkleri genellikle tercih edilir. Yüzey işlemi sistemine pigment ilavesi renk stabilizesine katkı sağlar ve dayanımı arttırır. Fakat bu tür sistemlerde pigment kısmen odunun renk ve desenini bir miktar gizlediğinden daha az doğal görüntü oluştururlar. Bunlar dış koşullarda su itici sistemlerden çok daha dayanıklı ve koruyucu etki gösterirler. Bu renklendiriciler odunun rutubet değişimini engelleyerek yavaşlatırlar. 

Oldukça fazla bir çeşitlikte odunu koruyucu yapıdadırlar. Bunun en önemli nedeni renklendiricilerdeki pigment miktarının önemli miktarlarda değişkenlik göstermesidir. Bu da UV bozunmasına karşı koruma ve odun yüzeyini doğal görünümünü örtmede farklı etkiler sağlar. Yüksek pigment miktarı dış ortamlardaki hava etkilerine karşı korumayı arttırıcı, fakat odunun doğal görünümünü de gizleyen olumsuz bir etki yapar. 

Su esaslı yağlı yarı saydam nüfuz edici renklendiriciler oduna nüfuz eden bir yapıdadırlar ve boyalar gibi bir yüzey işlem filmi oluşturmazlar. Sonuç olarak, odunda rutubet değişimi olması durumunda bile kanama (boya sızması) veya soyulma etkisi gibi kusurlar göstermezler.

Nüfuz eden renklendiriciler alkid veya yağ esaslıdır ve bir kısmı su iticili kadar bitkisel veya fungusid içerebilir Orta derecede pigmentli lateks esaslı (su bazlı) renklendiriciler olarak da piyasada bulunurlar, fakat yağ esaslı renklendiriciler kadar oduna nüfuz etmezler. Bazıları lâteks esaslı yağ modifiyelidir (yağ reçinelidir). Bu yapıları modifiye olmayanlardan daha iyi nüfuz etkisi gösterirler.

Yarı saydam renklendiriciler kereste veya soyma kaplamalardan üretilen kontrplaklar üzerinde daha etkilidir. Bunlar düzgün veya az pürüzlü yüzeylerde de kullanılabilirler, ancak pürüzlü yüzeyler ile karşılaştırıldığında  % 50’den daha az dayanım gösterirler.

Renklendiriciler çok çeşitli renklerde üretilebilirler. Öncelikle kahverengi veya kırmızı toprak renk tonlarında odunda daha doğal veya kırsal (rustik) görüntüler oluşturduklar için daha çok tutulurlar. Bunlar dış koşullar etkisindeki odunlar için çok iyi yüzey işlem sistemleridir. Yarı saydam renklendiriciler toz renklendiriciler veya eski boyalar üzerine uygulandığında etkili değildirler.

Bu nedenle, uygulandıkları odun yüzeylerinde ince katmanlar oluşturarak yıllar sonra pul şeklinde parçalanarak bozunmaya eğilimlidirler. Yüzey yeniden işleme tabi tutulduğunda, sonraki katmanı ve odunun doğal görünümünü engelleyerek, katman oluşturan yüzey işleminin sağladığı iyi performansı göstermezler. Su esaslı yarı saydam renklendiriciler genellikle yüzeylerden soyularak koparlar. Günümüzde bu tip sistemler yağlar ve alkidler ile modifiye edilmiştir. Yağ yüzeye nüfuz eder, böylece yüzey işlem performansını arttırır. Bunların yapılarındaki iyileştirme çalışmaları sürdürülmektedir.

kaynak: Doç. Dr. Abdulkadir MALKOÇOĞLU, Doç. Dr. Turgay ÖZDEMİR, Arş. Gör. Sebahattin TİRYAKİ/KTÜ. Orman Fakültesi, Orman Endüstri Müh. Böl.

 

/by